• Strona główna
• Dokumenty
• Międzynarodowa Legitymacja Prasowa
• O nas
• Redakcja
• Zarząd Główny

Był raz bal na 100 par…

Dziennikarze RP | 24 sty 2018  17:08 | Brak komentarzy

Certyfikat i statuetka Dolnośląskiego Dziennikarza Roku 2017 dla red. Waldemara Niedźwieckiego

Jerzy Połomski przed laty śpiewał „Był raz bal na sto par”. Na Dziennikarskim Balu Karnawałowym, zorganizowanym przez Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, nie było wprawdzie 100 par oraz wodzireja szalejącego po sali, ale zabawa i tak była przednia. 20 stycznia 2018 roku, we wrocławskiej Restauracji „Kaczka Dziwaczka, przy Podwalu 62 „zameldowało” się ponad 40 osób.

Miłym akcentem balu było wręczenie certyfikatu i statuetki Dolnośląskiego Dziennikarza Roku 2017. Kapituła nagrodą tą uhonorowała red. Waldemara Niedźwieckiego, wieloletniego przewodniczącego SDRP DŚl.

Red. Lesław Miller, sekretarz SDRP DŚl wygłaszając laudację pochwalną stwierdził m.in., że red. Waldemar Niedźwiecki od prawie pół wielu para się dziennikarstwem. Będąc jeszcze studentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego współpracował z pismami studenckimi, był też korespondentem „Sportu” i „Piłki Nożnej” w Holandii. Po ukończeniu studiów na dwa lata związał się z wrocławską rozgłośnią Polskiego Radia, w której zajmował się problematyką społeczno – polityczną i sportową. Przez kolejnych prawie 25 lat był dziennikarzem wrocławskiego Ośrodka Telewizyjnego. Od wielu lat publikuje swoje artykuły w „Wiadomościach Dolnośląskich”, „Odrodzonym Słowie Polskim” oraz w „Słowie Sportowym”. Jest także wielkim społecznikiem. W latach od 1996 do 2016 ( z przerwą na lata 2008 – 2012) był przewodniczącym Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk.

–W ubiegłym roku, Waldek wydał swoją książkę pt. „Kardynał Henryk Gulbinowicz. Starałem się zrozumieć człowieka „– powiedział na zakończenie swojego wystąpienia Lesław Miller.

Wyróżnionemu koledze pogratulował również red. Jan Stanisław Jeż, który dodatkowo zadedykował mu ośmiowiersz:

Dziś Kapituła zdecydowała,
odpowiedzialność jest jej niemała,
że pośród ofert wielkiego tłoku
jest żurnalistą tamtego roku
Waldek Niedźwiecki, formalnie świecki,
nie prorosyjski, nie proniemiecki,
ale wrocławski i narodowy,
a nade wszystko kardynałowy.

Uczestnicy balu wyróżnionemu dziennikarzowi odśpiewali również 100 lat. Chwilę później mogliśmy rozpocząć noworoczną zabawę przy suto zastawionych stołach i na parkiecie,
Bawił nas Eugeniusz Opyd z zespołu My We Dwoje. Grane przez niego melodie sprawiły, że cała sal wirowała w rytm przebojów z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku oraz melodii współczesnych. Wszyscy wspaniale się bawili i wywijali na parkiecie.

Waldemar Niedźwiecki

Red. Waldemar Niedźwiecki od prawie pół wielu para się dziennikarstwem. Będąc jeszcze studentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego współpracował z pismami studenckimi, był też korespondentem „Sportu” i „Piłki Nożnej” w Holandii. Po ukończeniu studiów na dwa lata związał się z wrocławską rozgłośnią Polskiego Radia, w której zajmował się problematyką społeczno – polityczną i sportową.

W styczniu 1979 roku przeniósł się do nowo powstałej radiowo – telewizyjnej Redakcji Sportu i Turystyki i realizował programy dla obu mediów. W połowie tego roku przeszedł na etat telewizyjny. Robił setki programów rocznie, poczynając od informacji, na reportażach kończąc. Nie chcąc dać się „zaszufladkować” od czasu do czasu sprawdzał się w innej, niż sportowa, tematyce, pracując zarówno na rzecz anteny lokalnej, jak i ogólnopolskiej.

Był jednym z pierwszych dziennikarzy w kraju, który zajął się problematyką narkomanii. Zaprzyjaźnił się wówczas z twórcą „Monaru” Markiem Kotańskim. W tym samym czasie był też prezenterem lokalnego programu informacyjno – publicystycznego „Rozmaitości”. Dwukrotnie brał udział w Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Sportowych (filmy: „Autor trasy Andrzej Dobosz” oraz „Adam i Weronika”). Był również współautorem oraz prowadzącym program pt. „Ciężarowcy”, emitowany co 2 tygodnie na antenie ogólnopolskiej, ponadto wielokrotnie współpracował z redaktorami Włodzimierzem Zientarskim i Jerzym Jankiewiczem przy realizacji „Auto- Moto Fan Klubu” . W 1988 r. prowadził w Warszawie „na żywo” Studio Olimpijskie z igrzysk olimpijskich w Seulu. Począwszy od połowy lat 80-tych ubiegłego stulecia realizował programy kościelne, m.in. poświęcone osobie ks. kardynała Henryka Gulbinowicza. Rokowi Jadwiżańskiemu, nowo utworzonej diecezji legnickiej. Komentował na antenie ogólnopolskiej przebieg dwóch pielgrzymek (1991 i 1997) Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny. Był wydawcą programów, poświęconych Kongresowi Eucharystycznego w 1997 roku. W 1991 roku pełnił rolę pełnomocnika prezesa Radiokomitetu ds. wyborów w OTV Wrocław, przygotowując i prowadząc studia wyborcze. We wspomnianym już wielokrotnie 1997 roku był wydawcą nocnych studiów, traktujących o pamiętnej „powodzi tysiąclecia”.

Od lipca do końca roku 1991 pełnił funkcję sekretarza programowego Ośrodka Telewizyjnego we Wrocławiu. Później zlikwidowano to stanowisko, on zaś został szefem redakcji sportowej. W 1994 roku zakwalifikował się do ścisłego finału konkursu na dyrektora ośrodka (startowało 15 osób). Od września 1995 do czerwca 1996 był zastępcą dyrektora – redaktorem naczelnym TVP Wrocław, a w latach 1997-2000 ponownie kierownikiem redakcji sportowej.

Od r. 2003 poświęcił się dziennikarstwu „pisanemu”. Publikował – i nadal systematycznie publikuję – w kwartalniku „Zdrowie”, miesięcznikach: „Wiadomości Dolnośląskie „ i „Słowo Polskie Odrodzone”, a przede wszystkim obchodzącym w 2018 roku 25-lecie istnienia tygodniku „Słowo Sportowe”. W roku 2003 otrzymał – jako pierwszy – nagrodę dla najlepszego dziennikarza sportowego Roku 2002 oraz z rąk kard. Henryka Gulbinowicza „Pierścień Tysiąclecia”. W październiku został laureatem „Nagrody Październikowej Wrocławia”. W tym samym roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi.

Wiele miejsca w swoim życiu poświęcał pracy społecznej. Byłe prezesem Okręgowego Związku Kolarskiego, członkiem zarządu Śląska, ZŚ AZS, współzałożycielem Wrocławskiego Towarzystwa Sportowego – właściciela sekcji żużlowej „Sparty” i wiceprezesem zarządu WTS. Przez blisko 2 lata prezesował wrocławskiej Ślęzie. Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a od lat 90-tych do Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, pełniąc w nim funkcję przewodniczącego od 1996 do 2016 roku (z przerwą na lata 2008-2012). Aktywnie działał też w Syndykacie Dziennikarzy Polskich (szef krajowej Komisji Rewizyjnej). W „Solidarności” od początku istnienia, po 1989 r. wiceprzewodniczący komisji zakładowej.

MUR

Fot. Jan Aleksander Drajczyk

Komentarze