• Strona główna
• Dokumenty
• Międzynarodowa Legitymacja Prasowa
• O nas
• Redakcja
• Zarząd Główny

Poławiacze pereł – fleszem po mediach

Andrzej Maślankiewicz | 6 cze 2013  15:35 | Brak komentarzy

O dziennikarzach nie mówi się ostatnio dobrze, a to oznacza , że jest źle lub wręcz jeszcze gorzej. Już nie tylko w kręgach odbiorców, ale także w tak zwanym środowisku słychać złowrogie pomrukiwania o upadku zawodu dziennikarskiego, malejącym prestiżu i zaufaniu. Na portalu „Studio Opinii” które przy okazji polecam, nestor polskiego dziennikarstwa Stefan Bratkowski poddaje nasze dziennikarstwo ostrej krytyce. Twier­dzi, że dzien­ni­ka­rze stali się klasą poli­tyczną, spra­wują rządy nad atmos­ferą w kraju, przed nikim nie pono­szą odpo­wie­dzial­no­ści, zawsze mają rację, decy­dują o wszyst­kim – o mini­strach, nastro­jach, prze­szło­ści i przy­szło­ści, a robiąc to w spo­sób nie­od­po­wie­dzialny, przy­bli­żają pol­ski rok 1933.

Co dzień nowy kon­flikt, co dzień nowa awan­tura, nie­ustanne pra­nie bru­dów – auten­tycz­nych i wymy­ślo­nych, tym głów­nie zaj­mują się media. Zja­wi­ska pozy­tywne, postaci godne naśla­do­wa­nia, nie są boha­te­rami mediów, ponie­waż to się nie sprze­daje. Suk­cesy pol­skich infor­ma­tyków w skali świa­to­wej liczą się tyle co nic. Zie­lona wyspa to był trick pro­pa­gan­dowy. Dzien­ni­ka­rze prze­ma­lo­wują więc Pol­skę na smutną i nie­udolną – pisze Brat­kow­ski.

Podzie­la te obser­wa­cje mistrz felietonu Daniel Patent (także na portalu „Studio opinii” –polecam) i stwierdza, że pewne zja­wi­ska w mediach budzą nie­po­kój. Galo­pu­jąca komer­cja­li­za­cja, która powo­duje, że sen­sa­cja, poczyt­ność, oglą­dal­ność i słu­chal­ność waż­niej­sze są od poważ­nej debaty. Infor­ma­cje radiowe i tele­wi­zyjne czę­sto przy­po­mi­nają kro­nikę wypad­ków, wia­do­mo­ści o ciężko cho­rym dziecku, kata­stro­fie dro­go­wej, czy dziura w moście są waż­niej­sze niż wszystko inne, na co nie ma już miej­sca lub czasu.

Dzien­ni­ka­rze i media nie są roz­li­czani ze swo­ich opi­nii, podkreślają zgodnie dwaj Panowie. Jeśli dziś dziennikarze mówią „białe”, a wczo­raj mówili „czarne”, to ucho­dzi im to bez­kar­nie. Afera, klę­ska, łapówka sprze­daje się lepiej niż otwar­cie nowego odcinka auto­strady, uzna­nie, z jakim spo­tyka się Pol­ska zagra­nicą nie ma swo­jego odpo­wied­nika w Pol­sce. W znacznej części mediów króluje powszechne niezadowolenie, czarny obraz rzeczywistości nadomiar w kiepskim dziennikarskim podaniu.

Prawdą jest, że wydawcy, właściciele mediów stawiają wymagania, przymuszają dziennikarzy, szczególnie młodych, do pełnienia funkcji tropicieli, dostarczycieli tanich sensacji. To jednak nie usprawiedliwia tandety, jaka powszechnie opanowuje media od bulwarówek począwszy, a na telewizji, także publicznej, kończąc. Bylejakość zastępuje rzetelność.

Na szczęście są jeszcze wyspy szczęśliwości, gdzie chociaż przez chwilę jawi się obraz innego dziennikarstwa, profesjonalnego, rzetelnego, obiektywnie kreślącego rzeczywistość. Tym miejscem jest między innymi Kraków, gdzie od trzydziestu lat Stowarzyszenie Dziennikarzy RP wyławia z małopolskich mediów dziennikarzy wybitnych, zasłużonych i dobrze zapowiadających się, nagradzając tych pierwszych „Złotymi Gruszkami”, tych drugich, dojrzewających „Zielonymi Gruszkami”. Byłem tam ostatnio, w Klubie „Pod Gruszką”, gdzie się odbywała piękna uroczystość uhonorowania ”gruszkami” za ubiegly rok tegorocznych laureatów. Refleksja naszła mnie taka: jak to dobrze, że są jeszcze tacy poławiacze pereł, jak koledzy z Małopolskiego Oddziału SD RP, którzy potrafią z tej dziennikarskiej mizerii wydobywać co roku perełki i stawiać je za wzór. Szkoda tylko, że naśladowców ciągle mało.

Andrzej Maślankiewicz

Komentarze