Ostatnia droga Andrzeja Leosza
Dziennikarze RP | 14 gru 2015 14:55 | komentarze 2
9 grudnia 2015 roku pożegnaliśmy tragicznie zmarłego Anrzeja Leosza, redaktora naczelnego „Chemika”, Biuletynu Stowarzyszenia Chemików Wojskowych RP oraz członka Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk. W kondukcie pogrzebowym z kaplicy przy kościele pw. Św. Franciszka z Asyżu na cmentarz na Skowroniej Górze we Wrocławiu uczestniczyli koledzy ze SD RP Dolny Śląsk, SChW RP, liczne grono współpracowników z wrocławskiego Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych oraz tłumy przyjaciół i znajomych. W kondukcie pogrzebowym uczestniczyła kompania honorowa z pocztem sztandarowym i orkiestra wojskowa.
Andrzej Leosz był absolwentem krakowskiej Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Chemicznych, którą ukończył w 1975 roku. Swoją służbę zawodową rozpoczął w 3 Pułku Chemicznym w Biskupcu. Ponad 30-letnią służbę w wojskach chemicznych zakończył w Szefostwie WOPChem Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu w stopniu podpułkownika. Przez większość swej służby był wojskowym nauczycielem akademickim. Początkowo wykładał w macierzystej WSOWChem, a gdy ta zakończyła swą działalność — w Wyższej Szkole Oficerskiej Inżynierii Wojskowej, która przejęła kształcenie oficerów-chemików w 1990 roku.
Po przejściu do cywila pracował między innymi jako kierownik laboratorium chemicznego w Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych. Był także aktywnym społecznikiem, w tym prezesem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Chemików Wojskowych RP oraz redaktorem naczelnym Biuletynu „Chemik”, wydawnego przez SChW RP.
Ryszard Mulek
Komentarze
komentarze 2 do “Ostatnia droga Andrzeja Leosza”
Pozostaw komentarz:











Trafiamy na książkę Jacka Snopkiewicza „Bezpieka zbrodnia i kara?”, wydaną wprawdzie przed trzema laty, ale świeżością tematu zawsze aktualna. „Bezpieka” jest panoramą powstania i upadku Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, urzędu uformowanego na wzór radziecki w czasach stalinizmu.
Teksty drukowane tutaj ukazywały się najpierw w latach 80. ub. wieku we wrocławskim „Słowie Polskim”, nim zostały opublikowane po raz pierwszy w formie książkowej w 2005 roku.
17 grudnia 1910 roku ukazał się w Krakowie pierwszy numer Ilustrowanego Kuryera Codziennego – najważniejszego dziennika w historii polskiej prasy. Jego twórca – pochodzący z Mielca – Marian Dąbrowski w okresie międzywojennym stał się najpotężniejszym przedsiębiorcą branży medialnej w Europie środkowej.








Reprezentacja Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej jest pełnoprawny, członkiem Komitetów Monitorujących programy krajowe i programy regionalne. Aby wypełnić wszystkie wymogi postawione przed Stowarzyszeniem Dziennikarzy podajemy skład poszczególnych Komitetów Monitorujących.
środa, 3 - sie - 2016, godz. 12:28
Wspaniały człowiek.
R I P
sobota, 1 - gru - 2018, godz. 21:51
Andrzeju spoczywaj w spokoju – kolega z Technikum Chemicznego w Jaśle