• Strona główna
• Dokumenty
• Międzynarodowa Legitymacja Prasowa
• O nas
• Redakcja
• Zarząd Główny

Konferencja Mediów Polskich – stowarzyszeniem

Andrzej Maślankiewicz | 11 maj 2015  09:20 | Brak komentarzy

Próby unicestwienia Konferencji Mediów Polskich, a tym samym zlikwidowanie Rady Etyki Mediów, spełniającej bardzo ważną rolę, zakończyły się fiaskiem.  Dzięki  staraniom Stowarzyszenia Dziennikarzy RP oraz pozostałych i wytrwałych sygnatariuszy KMP, w tym związków zawodowych, stowarzyszeń, syndykatu i agencji, utworzone zostało Stowarzyszenie –  Konferencja Mediów Polskich, mające osobowość prawną. Komitet Założycielski pod przewodnictwem Piotra Górskiego – przewodniczącego Związku Zawodowego Dziennikarzy dokonał rejestracji Stowarzyszenia KMP  w Krajowym Rejestrze Sądowym. Przekształcenie KMP odbyło się  przy aprobacie ks. Wiesława Niewęgłowskiego , inicjatora powołania przed 20 laty  Konferencji Mediów Polskich.

Konferencja Mediów Polskich rozpoczyna więc działalność w nowej formule, a w jej strukturze niebawem zacznie działać Rada Etyki Mediów w nowym składzie. Głównym celem Stowarzyszenia KMP jest działanie na rzecz popularyzacji i wdrażania zasad etyki zawodu dziennikarskiego, wybór i zapewnienie sprawnego funkcjonowania Rady Etyki Mediów, która jak  zapisano w statucie  Stowarzyszenia KMP, jest jednostką organizacyjną , agendą Stowarzyszenia.

Konferencja Mediów Polskich – Stowarzyszenie, nawiązując do tradycji sprzed dwudziestu laty oraz genezy  powstania Konferencji, porozumienia sygnatariuszy  ponad podziałami , zamierza  kontynuować działalność według przyjętych wówczas zasad, przy udziale przedstawicieli organizacji dziennikarskich różnych opcji.

W styczniu 2014 roku,  w tym miejscu pisaliśmy o działaniach zmierzających do likwidacji  KONFERENCJI MEDIÓW POLSKICH. Przypomnijmy fragmenty tamtego komentarza.

29 marca 1995 r. Kartę Etyczną Mediów opracowaną przez członków Konferencji podpisali prezesi Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy, Syndykatu Dziennikarzy Polskich, Związku Zawodowego Dziennikarzy, Unii Wydawców Prasy, Telewizji Polskiej S.A., Telewizji „Polsat”, Stowarzyszenia Niezależnych Producentów Filmowych i Telewizyjnych, Polskiego Radia S.A., Stowarzyszenia Radia Publicznego w Polsce, Stowarzyszenia Polskiej Prywatnej Radiofonii, Związku Zawodowego Dziennikarzy Radia i Telewizji oraz krajowy duszpasterz środowisk twórczych, ks. Wiesław Niewęgłowski. Przewodniczący Krajowego Klubu Reportażu podpisał Kartę dwa lata później, gdyż w roku 1995 Stowarzyszenie to formalnie jeszcze nie istniało.

Na mocy owej  Karty, Konferencja Mediów Polskich powołała Radę Etyki Mediów. Za jedno z najważniejszych zadań, Konferencja Mediów Polskich przyjęła upowszechnianie treści Karty oraz informowanie o trybie składania skarg do Rady Etyki Mediów i niezwłocznego ogłaszania orzeczeń Rady. W praktyce celem Rady Etyki Mediów stało się wyrażanie stanowisk i wydawanie opinii w sprawach istotnych dla mediów oraz dla ludzi związanych z nimi zawodowo. Podstawą do wydawania opinii są zasady ujęte w Karcie Etyki Mediów…

…Mija 20 lat i wiele znaków na ziemi i niebie wskazuje, a dyskusje to potwierdzają, że idea wspólnego działania Konferencji Mediów Polskich, ponad podziałami, przeżyła się. Co nie jest do końca prawdą. Nie dociekając jednak przyczyn, bo to na nic się  nie przyda i sytuacji nie zmieni. Z pewnością natomiast  można przewidzieć, że ta pożyteczna instytucja umrze niebawem śmiercią wymuszoną przez niektórych jej  ówczesnych twórców, sygnatariuszy Karty Etyki Mediów…

…Proces rozpadu Konferencji Mediów Polskich w zasadzie rozpoczął się już w ostatnich tygodniach przewodnictwa TVP. Na posiedzeniu 29 sierpnia 2013 roku, prezes TVP Juliusz Braun przewodnicząc obradom przedstawił projekt uchwały następującej trzeci: „Członkowie Konferencji Mediów Polskich, działającej na podstawie porozumienia z dnia 24 czerwca 2009 roku., zgodnie postanawiają zakończyć działalność Konferencji Mediów Polskich z dniem 30 września 2013 r.”

Wbrew oczekiwaniom prezesa Juliusza Brauna, „zgodne postanowienie członków Konferencji Mediów Polskich” poszło w innymi kierunku. Dwunastu uczestników posiedzenia KMP podpisało się pod alternatywną uchwałą nr 1/2013 w sprawie dalszego działania Konferencji Mediów Polskich. Stwierdzono  w niej, że dalsze funkcjonowanie Konferencji jest niezbędne. Jednocześnie uchwałą tą zalecono nadanie Konferencji statusu prawnego w formule związku stowarzyszeń. W punkcie 2 powyższej uchwały zwrócono się do SDP, SDRP, Stowarzyszenia Twórców Obrazu Telewizyjnego oraz Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy(!) z propozycją podjęcia wspólnych działań w celu utworzenia i rejestracji Związku Stowarzyszeń „ Konferencja Mediów Polskich”.

Na propozycję podjęcia działań w tym kierunku odpowiedziały: Stowarzyszenie Dziennikarzy RP i Stowarzyszenie Twórców Obrazu Telewizyjnego. Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy nawet w sposób grzecznościowy nie podziękowało za propozycję. Natomiast w imieniu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, po dwóch miesiącach milczenia, we wrześniu u b. r. odpisał prezes Krzysztof Skowroński:

„Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich nie widzi potrzeby powoływania kolejnej instytucji zajmującej się sprawami dziennikarzy i mediów. Działajmy, ale osobno. Dotychczasowa forma współpracy była naszym zdaniem bardzo dobrym rozwiązaniem.”

Pomińmy niedomówienia. Czas jest inny, potrzeby również. Współpraca w dziedzinie krzewienia zasad etyki w środowisku dziennikarskim, jak nigdy dotąd ,  jest wspólnym obowiązkiem stowarzyszeń , związków zawodowych dziennikarzy, wydawców , agencji prasowych oraz właścicieli i kierownictw radia i telewizji. Wystąpienie z Konferencji Mediów Polskich  niektórych sygnatariuszy jak TVP , Polskiego Radia czy stowarzyszeń pod pretekstem opracowania własnych zasad etyki – jest nieporozumieniem. W dziennikarstwie obowiązują jednolite zasady etyczne. Nie ma etyki dla dziennikarzy radiowych, telewizyjnych,  dziennikarzy katolickich,  prawicowych czy lewicowych.  Warto przypomnieć  definicję etyki.

Różni filozofie  w sposób odmienny definiowali pojęcie etyki jako nauki. Jeżeli  jednak pod uwagę weźmiemy filozofię chrześcijańską, w ogólnie rozumianej wersji augustyńsko – tomistycznej, to możemy przyjąć, że definicja ta brzmi: etyka jest to nauka filozoficzna, która formułuje ogólne zasady moralne oraz szczegółowe normatywy ludzkiego działania za pomocą wrodzonych człowiekowi zdolności poznawczych.

Etyka jest więc wiedzą o tym, co dobre i złe w obyczajach, zwyczajach oraz zachowaniach ludzi, którzy zmierzają do doskonalenia cnót i unikania lub eliminowania wad w swoim działaniu i jego skutkach. Ogólnoludzkie zasady etyczne obowiązują każdego człowieka bez względu na stan, wiek, zawód, pozycję, stanowisko i środowisko społeczne, w jakim się znajduje.

Bardziej szczegółowe zasady etyczne są formułowane dla określonych rodzajów działalności, organizacji  czy grup zawodowych. Treść norm i zobowiązań wymaganych od członków danej organizacji, która jest ułożona w uporządkowany logicznie zespół wytycznych, tworzy kodeks etyczny danej organizacji, zwany kodeksem postępowania etycznego. W praktyce spotyka się różne nazwy: kodeks postępowania, wytyczne postępowania, zasady postępowania etycznego lub karta etyki. Etyka zawodowa określa więc zespół norm i zasad wynikających z tradycji zawodu, kultury narodowej, z podstawowych wskazań etycznych przyjętych w danym społeczeństwie, a zastosowanych do wykonywania danego zawodu lub specjalności. Etyki zawodowe, w wąskim pojmowaniu, są zawsze związane z powinnościami, zobowiązaniami, często z  rygorystycznymi procedurami postępowania.

Sprawa jest prosta: etyka zawodowa powinna być naszą wspólną  troską, a działania w tym zakresie , jak  uważa i mówi ks. Niewęgłowski powinny nas łączyć a nie dzielić.

                                                 Andrzej Maślankiewicz

Komentarze